Teknolojinin çökmesi ile birlikte dışarıya bir sessizlik hakim olsa da karakterlerin zihinleri karmaşa ve gürültü içinde. Yazarın farklı bir anlatım tekniği var. Kitabı sevdim ama çokta bayılarak okuyamadım. Konu olarak ilgi çekiciydi ama insanların düşüncelerine yoğunlaşmaktansa aynı konu üzerinden kıyamet senaryolu kitaplar okumak daha çok hoşuma gidiyor. Bu kitabın farkı da buydu. Sonrası yerine o ana odaklanmış , o andaki sıcağı sıcağına yaşananlar, his ve düşünceler üzerine yazılmış. Mantık hoşuma gitse de ara ara düşüncelerin içinde boğuluyor gibi hissettim. Birkaç alıntı; "Yıllardır, uzun yıllardır küçük defterler tutarım. Fikirler, anılar, sözcükler yazarım onlara, birini bitirir yenisine başlarım, dolaplara, masa çekmecelerine ve baska yerlere simdiye o defterlerden yüzlerce yığılmıştır muhtemelen ve bazen eski defterlere yeniden göz atarım, o zaman da yazmaya değer bulduğum şeyleri okurken hayrete düşerim. Sözcükler beni ölü zamana geri götürür.” “Aynaya bakıyorum ve gördüğüm kişinin kim olduğunu bilmiyorum. Gerisin geri bana bakan çehre benmişim gibi gelmiyor. Öte yandan neden öyle gelsin ki? Ayna gerçekten yansıtıcı bir yüzey mi acaba? Ve gördüğüm, diğer insanların gördügü yüz mü? Yoksa benim icat ettiğim bir şey ya da biri mi? O yüze ilgiyle bakıyorum. ilgiyle ve bir gafil avlanma hissiyle. Baska insanların başına geldiği olur mu bunun hiç? insanlar sokakta yürüyüp birbirlerine bakarken ne görürler peki? Benim gördüğüm ile ayni şey midir onların gördüğü? Hayatlarımız boyunca, bunca bakma. Bakmakta olan insanlar. lyi ne de görüyorlar?”

SessizlikDon Delillo · Siren Yayınları · 2022170 okunma

·

204 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gamze