Başlarda amaçlarına anlam veremedim ancak okudukça Bay Keating'in çocuklara "carpe diem" diyerek aslında neyi aşılamak istediğini anladım. Duygusal bir hikayeydi. Özellikle sonu hiç beklemediğim gibi bitti. 17 yaşında gençlere anı yaşamanın güzelliğini öğretmek isterken olaylar hiç beklemediği yerlere gelen John Keating ve ben bunları hak etmedik. İçim bir nebze buruk. Neil'in yaşadıklarına da çok ayrı üzüldüm. Keating gibi bir öğretmenin değerinin sadece bir kaç öğrenci tarafından bilinmesi ancak yine de ellerinden bir şey gelmemesi çok acı. Tek oturuşta bitirilecek sürükleyici güzel bir hikaye.
