Çoğu zaman kafamızın içinde bizi geri durmaya, tehlikeden uzak kalmaya özendiren sesler duyarız.
Bu sesler şunları söyler: “Aa, böyle söyleme,” ya da “Bunu yapamazsın,” veya “Pekâlâ, böyle yaparsan kesinlikle benim evladım (dostum, arkadaşım) değilsin,” ya da “Dışarısı tehlikeli,” veya “Eğer bu sıcak yuvayı terk etmekte ısrarlıysan, kim bilir başına neler gelir?” ya da “Sen de biliyorsun ki, sadece kendini küçük düşüreceksin,” ya da çok daha sinsi bir şekilde “Riske giriyormuş gibi yap, ama gizliden gizliye burada benimle kal.”
Bunlar hep psişedeki korkmuş ve çok sinirlenmiş fazla-iyi annenin sesleridir. Bunları söylemekten ve yapmaktan kendini alıkoyamaz; neyse odur. Ancak, fazla-iyi anneyle çok uzun süre bir arada kalırsak, hayatlarımız ve dışavurum yeteneklerimiz birer gölgeye döner ve güçlenmek yerine yetersizleşiriz
Sayfa 99 - AyrıntıKitabı okudu
·
129 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.