Arzu, içinde öznenin hep ya fazla ileri gitmiş ya da yeterince ileri gidememiş olmaya yazgılı olduğu, içindeki her bir ‘yukarı’nın hep yeni bir ‘aşağı’ olduğu, beklenen her bolluk ya da doluluk uğrağının beraberinde yeni bir boşluk getirdiği bir boyuttur. Arzu sadece değişken ve öznenin haritalandıramayacağı bir alan değildir: o daimi bir yıkım alanıdır.
Sayfa 133
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.