#Okudumbitti #Çador "Yalan, herkesin gerçeğe bir şey eklenmesiyle ortaya çıkar. Okuma yazma bilmem, ama harfleri tanırım, harfleri tanidigim için gördüğüm yazıyı anlarım. Insan yüzleri benim için yazı gibidir . O sonsuz bir kayboluşa doğru aceleci adımlarla ilerlerken, hikayesi hicbir yere gitmiyor. Bu kadar genç birini bu kadar yaşlı kılan şey, ancak bir ölünün, ruhunun, evine yerleşir gibi , ona yerleşmesi olabilirdi . Hiç belli olmaz delikanlı. Kitapları saklayanlar, kişileri hayatları, hikayeleri de saklarlar. """"" Çador... Burka nin sonrası, ötesi "Çador "dur . Dünya yi tam görmeyi engelleyen, hayatın sıcaklığını, umudunu , ucan kuşu, daldaki yaprağı, doğayı, savaşın izlerini görmeyi engelleyen o "şey" . Düşünceyi sınırlayan, kadın olmayı simgeleyen , belkide aşağılayan, yok olduğunu simgeleyen o "şey" . Insanın yüreğine kalıp gibi oturup, üzerine ,yanına , ilerisine ya da sonrasına bir ekleme yapılamayan "şey"... Akhbar... Yüzünü batıya dönmüştü. Geri döndüğünde daha iyi bir yasam, sevdiği kadınla evlenip bir evi olabilmesi para kazanmak için düşmüştü yollara ... Ve dönüş... Kendi ülkesine girerken bir kacak gibi girmek zorunda kalmıştı. Ona şüpheli bakan gözler, ayrıntılı incelenen pasaportu, sınırlardaki artan güvenlik ve savaşın soğuk yüzünü köyüne varmadan hissedebiliyordu. Toplama kampları hüznün doruk noktasıydı. Oysa köyüne vardığında bütün acıların toplanıp sokakta onu karsilayacagini nereden bilebilirdi ... Evet tam burasi bu kapının ardı onun çocukluğunun eviydi . Kapının ardında ailesi vardı, var olmalıydı ,onlar için gelmişti... Fakat yüzüne kapanan kapının ardında çocukluğunun sesleri geliyordu . Artık ailesi orada yaşamıyordu. Hüzün çökmüştü sokaklara,acı, keder ,çaresizlik, suskunluk... Konuşan, bilen , selam veren insan yok olmuştu, yerine korkarak bakan gözler vardı. Silahlar ,bombalar patlayacak gibi bakan tedirgin erkek gözleri. Neredeydi bu kadınlar... Toplu mezarların kokusu geliyordu mahalleden, yerle bir olmuş evlerin altından çığlık sesleri geliyordu kulaklarina , kardeşlerinin özlem kokusu , annesinin evlerinin yolunu gözleyen özlem kokusu ve her güzel duyguyu bastıran ölmüs insanların kan kokusu savaş kokusu geliyordu ... Ailesi , sevdiği kadın neredeydi , ne olmuştu bu ülkeye, neden kimse konuşmuyordu ve kimse bir şey bilmiyordu ... Savaş, silah, bombalar insanları sessiz çığlıklara boğmuştu, kimsenin ses çıkaramadığı bir girdaba tıkar gibi... Tanışma kitabı olarak sectigim bu kitaba yazarın anlatım şekline, psikolojik ,sosyolojik tahlillerine hayran kalmamak ne mümkün... Tanışın asla pişman olmazsınız. 106 sayfalık oldukça etkili bir kitap . Akhbar ile savaşın geride bıraktığı insan psikolojisini mükemmel işlemiş Murathan Mungan .

ÇadorMurathan Mungan · Metis Yayınları · 20201,235 okunma

·

21 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

BirkitapBirhayat