Bazı sanatçılar vardır, değerleri öldüğünde anlaşılır. Adları kültür merkezlerine, parklara, cadde ve sokaklara verilir, heykelleri yapılır, filmleri-belgeselleri çekilir, ölüm yıldönümlerinde hatta doğum günlerinde anılır, sosyal medyada sayısız paylaşımlar yapılır. Bazıları vardır, "kör ölür badem gözlü olur" misali, olduğundan çok daha fazla değer görür. Bir çoğu ise ne hayattayken ne de öldükten sonra hak ettiği değeri görmek bir yana hatırlanmaz bile... Tıpkı İhsan Yüce gibi... Her türlü imkansızlığa rağmen Anadolu'yu karış karış gezerek sahnelediği tiyatro eserleri, senaryosunu yazdığı, oynadığı onlarca film... Yüce'ye sadece tüm zamanların en iyi sistem eleştirilerinden biri olan Kibar Feyzo'nun senaryosunu ya da o meşhur "Ekmek, Şarap, Sen ve Ben" şiirini yazdığı için bile sonsuz saygım vardı. Ancak bu kitabı okuduğumda ona olan saygım ve sevgim kat be kat arttı. Mazlum Çimen'in dediği gibi, "İhsan Baba'nın dişleri eksikti belki, ama cümleleri tamdı. Hayatta durduğu yer, hayata baktığı yer eksiksizdi, tertemizdi." Erhan Tuncer, Yüce'nin hayatında şaşkınlık, hayranlık ve merak uyandıran; zaman zaman hüzünlendiren olayları, meslektaşlarından mahalle arkadaşlarına kadar çok sayıda kişiyle yaptığı söyleşiler de destekleyerek son derece başarılı bir eser ortaya çıkarmış. Umarım bu kitap İhsan Yüce'ye hak ettiği değerin yıllar sonra da olsa verilmesine vesile olur.

Gül Gibi Zabıta Dururken Kızını Çöpçüye Veren AdamErhan Tuncer · Nemesis Yayınları · 2020101 okunma

·

32 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Umut Albayrak