Kitapta Crowley’in Ay Çocuk havasını aldım. Aynı şekilde dili çok kuvvetli , çok zeki olan yazarımız okültixm propagandası yapıyor. Bunu yaparken de önce eleştirel bir karakter kullanarak okuyucuyu yanına çekiyor. Kitabın sonlarına doğru okültizmanın zırvalık olduğunu düşünen karakterimiz de güya hakikatı kavrayıp okültizmaya yöneliyor. Satır aralarında Mustafa Kemal’e ve ittihatçılara da ağır eleştiriler var. Daha sonra kitabın bitiminde yazar ucunu açık bırakmış ki isteyen istediği sonucu çıkarabilsin. Sonuç olarak yine bir okültizm vakası.
