Nasıl da boğum boğum insanın içi de, dinleyeni yok.
Alıp karşısına konuşanı yok.
Sarılam, ağlayanı, güleni yok.
İnsanın sözünü tamamlayanı yok.
Haline yananı yok.
Şu karşıki dağda lambalar yanar sönermiş, içimdeki közü söndüren yok!
Dilimin üzerinde bir kelime geziyor elli yıldır, alıp silen yok!