Yalnızlık Üzerine
İçerisinde milyon tane insanı barındıran büyük bir şehirde, yalnızlığa kumar oynuyordum;
Tarif edemediğim duygular içerisinde.
Barbutta bileğim sağlamdı;
Zar tutmadan çoğu zaman şansımın yaver gittiğini gördüm. Bu sefer pot büyüktü.
masaya kan ve ter dökmek gerekiyordu. Şeytanım bile beni terk etmişti oysa. Büyük bir yalnızlığın içerisinde ve kalabalığın tam ortasında.
Sonra sesler duyuldu son bir defa.
Silahlar patladı.
Yalnızlık için uzun bir yoldan gelen ve canı pahasına kazanmaya çalışan yan koltuğumda oturan malezyalıya baktım. O kadar emindi ki kazandığına masadaki bütün yalnızlığı kendi tarafına çekiyordu topal ayağına destek olsun diye yaptığı bastonu ile. Yüzünde bi gülümseme belirdi aniden. Bu kadar yalnızlığın ona ömür boyu yeticeğini düşündü ama henüz ben dökmemiştim masaya kanımı, terimi, ruhumu. Diğer oyuncular malezyalı'nın blöfünü yemiş hepsi pas demişti; başka oyunlarda yalnızlıklarını kazanmak için. İri yarı olan alkolün etkisiyle masada yalnızlığını bırakıp kalkmıştı. Ben ve malezyalı canımız pahasına istiyorduk o yalnızlığı ve hiç şüphe etmeden vurabilirdik birbirimizi yalnızlık uğruna. Neyimiz varsa geride bırakıp yalnızlığa yatırmıştık. Masanın üstü alabildiğine yalnız ve kenarlarından taşıyordu...
İsmet Çığrım
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.