"Beni affedin efendim. Bir yanlış anlama da olabilir ama beni siz mı çağırdınız? Bana siz mı gel dediniz?" Eflatunu tepeden tırnağa süzen şeyh ona şu cevabı verdi: "Biz insanlara gel diyenleriz. Doğru yere geldin." Sevince kapılan eflatun kendisine gülümseyen şeyhe şu soruyu sordu: " Peki beni niye çağırdınız? Bir emriniz, ihtiyacınız mı var?" Gözlerinin içi gülen şeyh usul gereği kalkmadan önce yeri öptü ve 'Evet' dedi. ' Senin temiz kalbine ihtiyacımız var. Bazıları var ki buraya gelir ve huzur bulur yine bazıları var ki buraya gelir ve biz onda huzur buluruz.' Ardından galata mevlevihanesi'nin canları ve dedeleri delikanlının başına üşüştüler. Biri sıcak su ve temiz bez ile yüzündeki kan izlerini temizlerken diğeri kaşı üstündeki yaraya kantaron merhemi sürdü. Bir başkasi ise beyaz tülbent ile yarasını sardı. Dışarı çıktıklarında şeyh İbrahim dede ona şöyle dedi : 'Senin buraya gelmenin sebebi sadece bizim gel dememiz değil ayrıca onların sana git demeleri. Hiç kimseye kötüdür deme. Aslında onlar bilmeden iyilik eden insanlardır.'
Sayfa 122Kitabı okudu
··
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.