Önem verdiğim bir arkadaşımın tavsiyesiydi bu kitap, gelir gelmez ilk sıraya koydum o yüzden. İlk başlardaki karmaşık ve yersiz uzatmalı anlatımlar beni yordu. Tam mesaj atacaktım arkadaşa "Öve öve bitiremediğin kitap bu mu ?" diye :) Neyseki azim ve sabırla biraz daha okuma gayreti bulup, sayfaları teker teker eksiltirken, hem kitaba hem de kahramanlara git gide alıştım. Bitmek bilmeyen üzüntülere, acılara ve ölümler rağmen, Kısmet Apartmanı'nın güzel kalpli insanları kendi güneşlerini kendileri dogurtuyordu. Aile olmanın sadece kan bağı ile olmayacağını bas bas bağırıyordular resmen.. Oldukları gibi seviyorlarlardı birbirlerini, olmak istedikleri ya da maskelerin arkasına saklananlar gibi değil.. Hele o Belkıs Abla her sözü bir ders niteliğindeydi tabi anlayana.. Ülkenin sentezini de çok güzel yapıyordu Belkıs Abla, kendilerine yapılan bütün yanlışlara karşı dim dik durarak "Burası Özgür bir Ülke" diye haykırıyordu, insanlıktan nasibini almamış düşünce yoksunu, kendi at gözlüğünü takmış, sadece dış görünüşe bakıp yorum yapan, "ben ne görüyorsam öyledir" diyen yobaz sürüsüne meydan okuyordu.. Neyse toparlamak gerekirse ders gibi okutulacak bir kitap, gerek toplum sentezi gerekse ülkenin siyasi sentezi gayet başarılı bir şekilde yapılmış. Tavsiye ederim, kitabı okuduğunuza pişman olmazsınız..
