Osmanlı'da yabancı dil bilen devlet görevlisi olmadığı için İstanbul'daki Avrupa elçileri ile Osmanlı hükümeti arasındaki ilişkiler, bu elçiliklerin emrinde çalışan Rum, Ermeni veya İstanbula yerleşmiş LEVANTEN denilen Hristiyanlar aracılığıyla yapılmaktaydı.