2022 yılı içerisinde okuduğum kitaplar içerisinde burada paylaşmadığım yazılarımın bir kısmını yayınlamaya devam ediyorum.Bu maksatla ikinci durağım "Alıklar Birliği'dir. Bir kara mizah kitabı olarak karşımıza çıkan bir hikaye kendisi.Sırf baş karakter "İgnatius" gibi groteskin zirvesine çıkmış, yaşadığı çağın yücelttiği her şeyle bu kadar zıtlaşan, kendi dünya görüşüne tüm bağlılıkla inanmış; ortaçağ düşüncesinin, rönesans ve aydınlanmaya karşı üstünlüğünü savunan ve bunu o kendine özgü gülünç ciddiyetiyle ortaya koyan bir anti kahramanı tanımak için bile okumamız gerekli diye düşünüyorum. Kitaba geçmeden önce öncelikle kitabın öyküleşme sürecinden biraz bahsetmek istiyorum.Yazarın ölümünden sonraya rastlayan bir süreç kendisi.Yazar yaşarken değeri bilinmeyenlerden.Yazar eserlerini bastıraramamaktan dolayı kendisini değersiz ve gereksiz hissedip annesine bir mektup ve bir miktar para bırakarak intihar ediyor.Onun ölümünden sonra annesi de bir süre depresyona girse de ölümünden sonra bu kitabı bastırabilmek için kapı kapı bir sürü yayınevi dolaşmış hepsinden ret yanıtı almış.Her ret cevabında kendisi de biraz biraz öluyormuş.Daha sonra ise bu ısrarlarının karşılığını hiç tahmin etmediği bir zamanda almış ve kitap Pulitzer ödülü kazanmış ve döneminde satış rekoru kırmış.Bir yazar için sanırım en üzücü durum olsa gerek.Yaşarken yazdığı eserin o büyük başarısını görememek. Hikayeden biraz bahsedecek olursak İgnatius obur, sevimli ve ukala bir kahramandır.Kendi aklını pek çok akıldan üstün gören kendini beğenmiş bir karakter.Toplum tarafından dışlanan ve annesini hiç acımaksızın sömüren bir tip kendisi.Annesi ile birlikte yaşamaktadır.Üniversiteyi bitirmiş fakat kendi içine sinen bir işi bir türlü bulamamıştır.Kitabi okuyarak fark edeceğiz ki kendisine göre bir iş de yeryüzünde neredeyse pek yoktur. ■Bu çevredeki insanlara göre çok ilerideydim. Sf 330 İgnatius ve annesi bir alışveriş merkezinde alışveriş yapıp bir yerde yemek yiyorlar fakat burada araçları ile ilgili sıkıntı yaşıyorlar ve daha sonra Ignatius polisle karşı karşıya geliyor ve polis ona kafayı takıyor.Böyle bir herifin dışarıda rahatlıkla dolaşması içine sinmiyor ve onu tutuklamak istiyor fakat daha sonra araya giren annesi onu bu durumdan kurtarıyor.Daha sonra pabucun pahalı olduğunu fark eden İgnatius zoraki olarak da olsa bir iş buluyor fakat burada da hiç rahat durmuyor.Buradaki insanları örgütlemek için elinden geleni yapıyor. Kahramanımız aynı zamanda bir kitap yazma sürecinde ve sürekli olarak yıllarca iki satır bile ilerleyemediği bu kitabın bir gün çok tutacağını ve herkesin gününü göstereceğini söylüyor. Bu ipuçları ve annesi ile yaşaması, kitap yazma süreçleri, iş bulamaması ya da bulduğu işlerde dikiş tutturamamasi bize aslında yazarın kendi hayatını biraz eğlenceli bir dille anlattığına dair fikirler veriyor.Benim için oldukça keyifli bir kitaptı diyebilirim.Kitabın kahramanını "Recep İvedik" tiplemesine de benzettim ve pek filmlerini izlemedim fakat aşina olduklarima göre bir İgnatius tiplemesi diyebilirim.Recep karakteri de dış görünüşü nedeniyle toplum tarafından itici bulunan, o da hiçbir işte dikiş tutturamamış, insanlarla sürekli alay eden ukala bir tip.Bu yönleri dolayısıyla bir bağ kurdum tabi tüm özellikleri birbirine yakın değil :) Okumaktan keyif aldığım akıcı bir kitaptı.Hafızanıza kazınacak bir karakter olduğunu düşündüğüm İgnatius karakteriyle mutlaka tanışmalısınız.Bu ukala karakterin sinir bozucu kendini beğenmişliğini ve tavırlarını okudukça belki etrafınızda hepiniz bir İgnatius'a denk geleceksiniz :) keyifli okumalar. ■Dünya, dünya görüşümü kavrayamayan alıklarla dolu. Sf279