"İlk üç asır boyunca Hırıstiyanlar Romalılar tarafından ağır eziyetlere maruz bırakıldılar. Mesela Neron devrinde (64) Roma'nın 14 mahallesinde birden çıkan ve 10 mahallenin tamamen yok olmasına neden olan yangının sorumluluğu İmparator tarafından Hıristiyanlara yüklenmek istendi. Zalim bir İmparator olan Neron için suçluları Hıristiyanlar arasında aramaktan daha kolay ne olabilirdi? Kitleler halinde tutuklanan ve gladyatörlerle çarpışmayı reddeden Hıristiyanların büyük bölümü.. kana susamış kalabalık önünde vahşi hayvanlara parçalattırıldı.. diğerleri ya köpekler tarafından boğazlandılar ya da yakılarak öldürüldüler. Roma'nın ilk piskoposu ve ilk Papa olan Aziz Petrus ile havari Aziz Paulus bu katliamın en önemli kurbanlarıydı. Neron'un emriyle tutuklanıp ölüme mahkûm edildiler. Vatandaşlık hakkına sahip olan Paulus, başı baltayla uçurularak, diğeri ise kendi arzusu üzerine ters olarak çarmıha gerilerek öldürüldü. İmparator Domitianus (81-96) devrinde Hıristiyanlar resmî dine ihanetle suçlandılar. II. Yüzyılda katliama bir süre ara verildi ve Trauanus (98-117) ile birlikte daha temkinli bir politika uygulanmaya başlandı. Ondan sonra gelen Marcus Aurelius, Septimus Severus, Maksimilianus Decius, Valerianus ve Aurelianus devirlerinde yetkililer yeniden Hıristiyanalara saldırmaya başladılar. En büyük katliam Diokletianus devrinde gerçekleşti ve 303'ten başlayarak sekiz yıl boyunca bütün şiddetiyle devam etti. Çok sayıda insan öldü, tapınaklar yıkıldı, kutsal kitaplar yakıldı, Hıristiyanalar ait mülklere el kondu. Bütün bunlar yine de Hıristiyanlığın yayılmâsına bir engel teşkil etmekten uzaktı. Hırisyanların sayısı her gün büyük bir hızla artıyordu. Tahta büyük Konstantinus'un (306-337) geçmesiyle birlikte kilise köklü bir değişikliğe uğradı."
Karacan Yayınları
·
54 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.