Stefan Zweig ın her zamanki gotik stilinden biraz daha farklı yazdığı 3 hikayeden oluşan bir kitap. Rahel Tanrıyla hesaplaşıyor'u sona koymuşlar ve içlerindeki en kötüsü de oydu. Diğer iki hikaye gayet güzel ve kendini okuturken muhtemelen aralarındaki en meşhur olan ve kitaba da adını veren son hikaye son derece sıkıcı, konu olarak itici ve saçmaydı. Öte yandan Ölümsüz Kardeşin Gözleri hikayesi muhteşemdi. Okurken müthiş bir keyif duydum.
