Geçen hafta Ayşe Hayta’nın “Ardıç Kuşları”nı okudum. Ayşe Hanım’la kitap fuarında tanışmıştım. Kitabını da orada aldım. Aslında bir iki aydır kitaplıkta duruyordu hemen elimin ulaşabileceği bir yerde. Aslında geciktirmeden okumak istemiştim ama bazen öyle olur, kütüphaneden alınan kitaplar hep öne geçer okuma sırasında, elinin altındaki kitaplar nasılsa elinin altında diye öylece kalır. Kitap hakkında bir tanıtım yazısı okuyunca orada bekletmekle iyi etmediğimi düşündüm. Cevahir Kadri gibi ben de Ayşe Hayta’nın şiirsel dilinden, kahramanın duyuşlarından, hassasiyetlerinden, macerasından etkilendim. Ama elbette bir metni her okur kendince okur. Belki her kitapta farklı okurlar için kırk metin vardır. Ben Kadri’nin çizdiği cümlelerin değil farklı cümlelerin altını çizmişim mesela. Bir de bu kitabı birbirine bir kahramanla bağlanan öyküler toplamı ama bir yönüyle roman da denebilecek bir kitap olarak görmüş, ben öyle görmedim. Merkezinde tek kahraman olan ve onun anlattığı, onu anlatan yekpare bir kurgu olarak okudum. O tanıtımı okuyunca Mustafa Kutlu’nun Uzun Hikaye öncesi kitaplarına mesela “Sır”a ya da “Ya Tahammül Ya Sefer”e benzer bir metin beklemiştim. Öyle bir hava sezmedim. Hafızamı zorlayıp ille bir metinle benzerlik kurmam gerekse belki Samiha Ayverdi’nin “Yaşayan Ölü”süne benzetirdim.

Ardıç KuşlarıAyşe Hayta · Kitapyurdu Doğrudan Yayıncılık · 20221 okunma

·

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Can Muallim