Eski bahçıvanlar papatyayı (Asteraceae), evlere viziteye giden hekimler gibi kullanırlardı: narin veya keyifsiz bir bitkinin yanına kısa süreliğine dikildiğinde o bitkinin sağlığını muazzam ölçüde iyileştirir. Ayrıca nane gibi bazı otların yanına dikildiğinde, otların tadına tat katar. Fakat süre uzarsa (papatya öbeği fazla büyüdüğünde), hastanın hekime aşırı bağımlı hale gelip can sıkıcı ölçüde hastalık hastası olur, o zaman da bitki zayıflamaya başlayabilir. Çözüm, papatya işini gördükten sonra onu başka yere taşımaktır. Ardında güçlenmiş bitkiler ve civarında iyileşmiş bir toprak bırakır, gerekirse yerine bir süre sonra yeni bir genç bitki de dikilebilir. "Ondan kalan tatlı nefes" veya bilim insanlarının tabiriyle yaprakların saldığı gaz, komşu bitkiler için faydalı görülür. Üzerlerinde çıplak ayakla gezinmek de hoştur, dolayısıyla şifalı bitki bahçelerinde papatya yolları özellikle tavsiye edilir; ancak bu tavsiye, kimi bitkilerin yanında gereğinden uzun süre kalmalarının pek iyi olmadığı yönündeki uyarıyla çelişir. Lahanaların yakınına bol bol dikilmelerinde hiçbir sakınca yoktur, soğanlarınsa bir metre kadar uzağına yerleştirmekte fayda vardır.
Sayfa 27 - Alef YayıneviKitabı okudu
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.