Bir ağaç gibi yavaş yavaş içten içe çürümeye başlayan kahramanımızın yeniden çiçek açıp etrafa hayat vermesi şeklinde bir hikaye. Sonunun böyle biteceğini değişimin böylesine olacağını beklememiştim. Stefan Zweıg'den okudugun ikinci kitap bu. Anlatımını beğeniyorum. Cümlelerinin uzunlugu beni rahatsız etmedi- bunda cevirmenin de payı büyük-.
☆ Bu olağanüstü gecenin ansızın karşıma çıkardıkları, kapalı kalmış ruhumu açıverip geçmişimin en gizli yönlerini, dürtülerimin en saklılarını açığa döküvermesi ne tuhaftır!
☆Geri dönemezdim. Suçun,bugün öğleden sonra koşu pistinde yaşanan macerayla bulaştığım yerçekimi ,beni aşağıya çektikçe çekiyordu ve artık sadece uyuşukluğumu , yeni dehlizlere, belki de bunların sonuncusu olan ölüme doğru yuvarlandığımı hissediyordum ...
Bundan sonraki bölüm kelebegin hikayesi gibi. Okurken yazarla birlikteydim. Kelebeği gördüm