Hüzünlü bir kitaptı. Efendi ne kadar bencil, sadece para düşünen, kendisinden başkasını hor gören bir insan olsa da bir şekilde merhameti hissediyor. Huzur bulduğu için kendini sonunda mutluluğu bulduğunu düşünüyor. Kitabın sonunda da Martin'in hikayesi vardı. Tanrıdan umudunu kesmiş Martine bir gün bir adam gelip incil veriyor. Martin okuyor da okuyor. Sonra rüya görüyor. Tanrı onu ziyaret edecektir. Ertesi gün bekliyor. Bir adam görüyor. Çay ikram ediyor. Bir kadın ve bebeğini görüyor. Karnını doyuruyor. Bir nine ve çocuk hırsız görüp onlara öğütte bulunuyor. Ve gün bitiyor. Aslında Peygamberlerimize o dönemde yaşasaydık yardım ederdik, daha iyi muamele ederdik. Ancak geçmişe gitme gibi bir şey yok. Onlara yapmak istediğimiz ümmet olmayı hala yapıyoruz. Bunu bir merhametle ya da Allah'ın kutsal kitaplarından öğütler vererek yapabiliriz. Hz. İsa'ya yardım etmek istediysen başka bir insana yardım et. O zaman ona da yardım etmiş olursun.

Efendi ile UşakLev Tolstoy · Aslı Yayınları · 20078,1bin okunma

·

51 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve ALKAYA