Hayat bazen insanı geçmişiyle yüzleştirip geleceğe yön verdirmeye çalışıyor. Geçmişin anılarını kaybetmemek adına evlatlarını dahi kibirli, küstah insanlara uygun görüp evlendirmeye çalışarak vişne bahçesinden olmak istemeyen Lubov Andreyevna Ranevskaya. Keşke daha baskın olsaydın ve o vişne bahçesinden olmasaydın. O balta seslerini duymak yerine o vişnelere dokunsaydın. Belki de orada kalmak ve anıları yaşamak isteyen yalnızca sendin... Ve Firs, hayatın boyunca oraya emek veren bir sen vardın belki ve o sesleri duyan da birtek sen oldun... Unutulmamıştın belki ama yalnız kaldın...
Çehov olağanüstü içine işliyor insanın. Bu kadar hüzünleneceğimi düşünmemiştim.