yok ya. yani hala hiçbir sanatsal etkinliğe katılmıyorum. ayıptır söylemesi gayet param da var ama bazen onların hiçbirinin ruh dünyana başka şeyler ya da başka kişiler kadar gerekli olmayacağının farkına varıyorsun. bi dönem kitap okumadan kendimin hiçbir anlam ifade etmediğini düşündüğüm dönem olmuştu. o dönemki aslı’ya çok kızıyorum. kitaplar yalnızca hayatımın bi yolunda bana eşlik eden arkadaşlar olabilir. asla o yol olamaz. hayat tecrübesinden çok insana bi şey kazandıracak kitap bilmiyorum. sadece hayatı tam olarak yaşayamadığımız dönemde kitaplar hayatımız olurlar. yoksa yolda bize eşlik edebilirler yalnızca. bunu yeni yeni anlıyorum ama yine de mutluyum. bu yüzden yalnızca kendime hayatta beni mutlu edecek, kendimi her açıdan ileriye atacağını düşündüğüm şeyler yapıyorum. bazen sadece uyuyorum mesela. amaç dileğim gibi yaşamak. ben böyle mutluyum çünkü. onun dışında insanlarla da konuşuyorum, canım sıkıldığı zamanda çıkıp toplu taşımada kalabalıkların içinde kayboluyorum, dışarı çıkıp sadece insanları izliyorum… kendi kendime kalıyorum. kimsenin düşüncesine bakmadan beni mutlu edicek ve rahat hissettirecek şeyleri yapıyorum. yolumu er ya da geç çizdiğim için ve kim olduğumu bildiğim için gurur duyuyorum kendimle.
··
251 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.