Ne zaman sorumluluğunu aldığım gülümü unutsam kendimi Küçük Prens'i okurken bulurum. Çocuk yanımı, en saf halimi özler olsam yine ona gelirim iyi ki de geliyorum. Tazelendim de gidiyorum.
Herkes, üzerine yapışıp duran şu yetişkin kiyafetini çıkarmaya ihtiyaç duyuyor bazen. Bu kitapla o kıyafeti çıkarıp bir güzel makineye atıyorsunuz, üstünüze sinen dünyaya dair tüm kokulardan bir müddet de olsa arınmış oluyorsunuz.
Kimin inancı, dayanağı neyse bu kitap onu oraya döndürüyor yani özüne.. O yönüyle çok kıymetli buluyorum.
"Sadece çocuklar ne aradıklarını bilirler." diyor bir yerde .. Ne aradığımızı bir an hatırlamak için gelin bir kitap boyunca çocuk kalalım.
Hatta keşke hep çocuk kalabilsek..