“İyi ki hatalarımız ve kusurlarımız var.
İnsanı, insan yapan biraz da budur.
Yenilgileri.”
“En babasız evlerin, yetim kalmış odalarında çiçekler büyütmüş kadınlar kadar canım yandı o gece. Kaburgalarıma saplanmış en paslı hançerleri söküp, geceye yürüdüm korkusuz. Ellerinin beyazlığını aradım kuytularda, yoktu. Tutacak bir el bulamadığı ilk yerden, eve döner insan hep.”
Yaklaşık 1 ay önce okuyup bitirdiğim bir kitap.
Sık sık açıp bazı cümlelerini tekrar tekrar okuyorum. Bolca altını çizebilceğiniz içinde mutlaka sizden bir parça bulacağınız harika bir eser.