Kitap aktı gitti, hikayenin güzelliği anlatımındaki sadelikteydi. Nur'un bazı sorularına cevap alamasa da bazen yalpalasa da pes etmeden bir arayış içinde olması etkileyiciydi. Aynı zamanda Nur'un bu arayışta karşılaştığı hiçbir insanın onu yargılamadan, eksikliklerine takılmadan soruları için yardımcı olmaya çalışması o kadar güzeldi ki günümüz insanlarının birbirlerine karşı tavrı düşünülünce adeta bir ütopya gibiydi. Sinan'ın her anlamda bir teslimiyet içinde olması, ruhunun daima dingin olması çok göze çarpıyordu. Ulaşılması çok güç bir anlayışa sahipti, her ne kadar etkileyici olsa da bu karakter özelliklerinin her zaman için iyi olduğunu söylemek güç geliyor bana. İskender, Dilber, Cemil, Çiçek... Her karakterin hikayesi arka plana atılmadan verilmişti. Herkesin kendi hikayeleriyle kendi yolunda ama birbirine de kaderin ipleriyle bağlı olduğu çok güzel bir şekilde anlatılmış. Kitapta geçen mahalle ve aidiyet duygusunun bağlantısı, beton evlerdeki sıkışmışlık, eski mimari anlayışının taşıdığı ruh yani maddeye geçen ruh, kalp ile düşünmek üzerine ayetler gibi konular çok ilgimi çekti. Belli ki bu konular üzerinde ayrıca düşüneceğim. Benim bu hikayeden çıkardığım şu oldu: Herkes eksik, herkes bilerek veya bilmeyerek bir arayış içinde ve herkes yolda. Bize düşen kurtulmak için kurtarmak. Sırt çevirmeden, bizim de eksiklerimiz olduğunu bilip kötü zanlarımızdan arınarak insanlarla muhabbet hali içinde olabilmek...

NurMustafa Kutlu · Dergâh Yayınları · 20144,053 okunma

·

37 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Söz Düğümleri