bu kitap hakkında ne söylesem, ne yazsam bilemiyorum, düşündüğüm hiçbir şeyi ifade edemeyecekmişim gibi hissediyorum. bu yıl okuduğum en iyi iki kitaptan biriydi. hayatımda okuduğum en iyi kitaplardandı. kitap hakkında söylenecek her söz anlamsız, sadece okumak gerekir anlamak yada anlamlandırmak için. aslında o da yeterli gelmeyebilir. çünkü bu kitap okuyup da içinde bahsolunan konuları/duyguları hissedebileceğiniz bir kitap değil.. eğer içinde anlatılanları daha önceden yaşamadıysanız, o hisler kalbinize bir kez bile girmediyse, o yoğunluk, o bunalım, o ruh sizi hiç etkilemediyse yüz defa da okusanız anlamazsınız. o yüzden bende daha fazla bir şey söylemek istemiyorum. konusunu okumak isterseniz eminim bunu birçok yazı sayesinde yapabilirsiniz. ama ben sadece bende uyandırdıklarından, benim ruhumda yaptığı yankılardan bahsetmek istedim. o kadar çok sayfanın altını çizdim ki, o kadar çok sayfaya not yapıştırdım ki, sanki bugüne kadar binlerce kez yaşadığım-düşündüğüm halde bir kez bile ifade edemediğim duygularımı anlatmış İnci Aral... zaten İnci Aral'ın bu özelliği beni dehşete düşürür hep. kendisini ilk olarak "yeşil" kitabıyla tanımıştım ve kitap bitince kendime şöyle demiştim: "bazı yazarlar vardır ve onların eserlerini okuduktan sonra düşünürüm, acaba bu yazar benim tanış olduğum biri olsa ne olurdu, ne konuşurdum, neler yaşardım, neler hissederdim?" ama İnci Aral'da bunu düşünmek bile beni ürpertti. çünkü kendisi anlatılarıyla insan ruhunun öyle derinine giriyor ve bunu cümleleriyle öyle güzel ifade ediyor ki sizi bir bakışta anlayabileceğinden korkuyorsunuz. içinizi, kalbinizi görüverecekmiş gibi hissediyorsunuz. bu kitapta da işte yine bu duyguları hissettim, ama kendisine duyduğum sevgi ve saygı kat kat arttı. "Ölü Erkek Kuşlar"da kendisine hayran olmuştum, şimdi aşık oldum desem yanlış anlaşılmaz umarım. uzattıkça büyüsü kaçacak gibi hissediyorum. hepmizin önyargılı olduğu, hepimizin yargıladığı-yadırgadığı bir aşka böylesine yoğunluk kazandıran, bir duyguyu böylesine derinden hissettiren, post-modern günümüz insanının yalnızlığını, yaşadıklarını, bunalımını bu kadar güzel anlatabilen/yansıtabilen bizim edebiyatımızda başka bir yazar varmıdır bilmem... "aile ilişkileri, aşk ilişkileri, kimlik bunalımları, anlam arayışları, hayat çırpınışları..."bu kitabı tanımlayacak olsam sanırım bu kelimelerle tanımlardım. iyi ki okumuşum, iyi ki İnci Aral var.

Kendi Gecesindeİnci Aral · Kırmızı Kedi Yayınevi · 2019419 okunma

·

57 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bahadır ÜZEN