Gönderi

Hayat bu, sonuçta. Bitmez tükenmez bir maraton gibi geliyor insana ilk bakışta ve sen bitmeyecekmiş gibi hissediyorsun. Fakat sonra hiç hesaba katmadığın bir gerçek dikiliyor karşına. Koltuğuna yaslanmış, biriken anılarında kayboluyorsun pek çok gece. Geçmez dediklerin geçiyor, bitmez dediğin ne varsa bitiyor ve sen meğer ardında bıraktığın zorlu günlerin imtihandan fazlası olmadığını anlıyorsun. Hatıraların düşüyor aklına ve göz bebeklerin nemleniyor. Buğulanan pencereye yöneliyorsun ve donuklaşıyor bakışların. Anlıyorsun ki öyle ya da böyle, kayıp gidiyor avucumuzdan gençliğimiz. Geriye bir tek hatıralar kalıyor.
·
5 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.