Jean Paul Sartre ~ Duvar Bu kitap benim Sartre’la tanıştığım kitap. Varoluşçuluğun en iyi temsilcilerinden biri. En sevdiğim akımdır Varoluşçuluk. Kitaplara iyi işlendiğinde de o kadar etkileyici bir hâl alıyor ki. Bu sebepten Albert Camus’yu, Yusuf Atılgan’ı çok çok severim. Sartre’ın Duvar öyküsüne gelecek olursak kitap beş hikâyeden oluşuyor. Kitaba adını veren “Duvar” öyküsü, idama mahkum edilmiş üç kişinin bir gecesini anlatıyor. Birinci ağızdan anlatılan hikâyede karakterin yaşamı nasıl da absürtleştirdiğini, basit ve anlamsız bir olgu haline getirdiğini görüyoruz. Çok etkili, insanın içine işleyen bir ruhu vardı bu öykünün. İkinci hikaye olan Oda adlı öyküde, kocası şizofren olan Eve” adlı kadının düştüğü ikilemleri ve tercihlerini görüyoruz. Eve’in ailesi kocasını terketmesini söylerken Eve onunla mutlu olduğunu dile getirir. Ancak Eve de son zamanlarda onun gibi olmaya başlar. Sonunda kocasına söylediği sözler gerçekten trajiktir ve Eve’in de aslında içinde bulunduğu durumu özetler niteliktedir. Üçüncü hikaye Herostratus. Tanınmış biri olmak uğruna Efes’i yakan Herostratus’nun hikayesini öğrenen Paul, kendi kurduğu bir oyunun baş kahramanı ilan ediyor kendisini. İnsanlardan nefret eden Paul, gördüğü her insanı öldürme düşüncesiyle zevk buluyor. Onun için kim olduğu, kimin öldüğü önemli değil! Amaç “insan” öldürmek! Ben burda aslında “insan öldürmek” kavramını başlı başına yine Varoluşçuluk ile ilişkilendirebileceğimiz bir simge olduğunu düşünüyorum. Gelelim “Özel Hayat” adlı dördüncü öyküye. Kocası Henry’i gözünde basit biri olarak gören, Lulu’nun öyküsü. Pierre ile kaçma planları yaparken öykünün sonunda kocasını öyle bir halde görür ki o görünüşünden etkilenerek bu isteğinden vazgeçer. Son hikaye olan “Bir Yöneticinin Çocukluğu” babası gibi yönetici olacak olan Lucien’in çocukluğunu anlatır. Hiççi bir inanışa sahip olan Lucien büyüdükçe Freud’un psikanalizine merak salıyor. Bu noktada Hamlet’e de Oidipus’a da alıntılar yapılmış. Lucien aynı zamanda da yahudi düşmanı. Hayatının bu üç düşünceyle devam ettiren Lucien’i okuyoruz bu öyküde. Yorumuma gelecek olursak ilk üç hikayeyi gerçekten çok etkileyici buldum. Varoluşçuluğu söylenen her sözde hissederek okuyorsunuz. Bir yerde siz de yaşamın anlamsızlığını sorgulamaya başlıyorsunuz. Her hikayenin ana karakterinin ortak noktası yaşam hakkında düşünceleri olabilir. Hepsi için yaşam bir HİÇ! Son iki hikayeye yapacağım bir eleştiri olursa Özel Hayat diğer hikayelere göre biraz daha basit geldi bana. Son hikaye de kendi içinde derinlikli olmakla birlikte uçuk gelen yanları vardı. Eleştirileri de bir kenara bırakacak olursam her öykünün altında incelenecek çok değerli şeyler olduğunu düşünüyorum. Öykü okumayı hiç sevmem normalde ancak bu öyküler o kadar derinlikli ki içinde kayboluyorsunuz. Sartre hiç okumadıysanız bu kitabından başlamanızı tavsiye ederim.

DuvarJean-Paul Sartre · Can Yayınları · 20183,514 okunma

·

121 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kübra Yılmazmaden