Yorgun
Geçmişteki hayatımı anımsadığım vakitlerde öfkeyle karışık bir bunalım ruhumu kaplıyordu. Aldanışlarımın burukluğunu hissetmek ve değersizleştirdiğim duygularıma mahçup olmak acı vericiydi. Gecenin sessizliğinde, tüm insanları reddediyor oluşumun nedenleri zihnimi meşgul ederken uyumaya çalışıyordum. Kopmasından korktuğum tüm bağlara bir an da veda ediyordum. 'Tüm masumiyetiyle her şeye katlanan sevgi dolu yüreğim nerede?' diye soruyordum kendime. Şimdi biliyorum ki ben onu kaybettim. Bir daha da bulamadım. Hoş, bulma isteğimi de kaybettim. O tamamıyla hiçliğe karıştı, yok oldu. Bu yüzden eskisi gibi olmadığıma dair suçlamalar dinliyorum, dolayısıyla tüm beklentileri boşa çıkarıyorum. Fakat bu gülünç. Çünkü beni, geçmişte her şeye katlanan o sevgi dolu yüreğim mahvetti.
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.