Nasip olanların şükrünü veremiyorken nasip olmayanlar için neden bu kadar üzüleyim? Ama insanım hiç bir şeyin ağır gelmediği, isteyin diyen, ol dediğinde olduran rabbim varken neden istemekten geri durayım? Sevdaların en büyüğü onu sevmekken, onu andığımda anıldığımı biliyorken her şey onun uğruna ona olan sevdada birleşiyorken hemde neden yok sayayım? İçime vermişken inkar edemem ki var bir bildiği. Ve benim onun için terk ettiklerim, edeceklerim varken, kul nefsim zaman zaman aksini istesede onun için karar almışken, içinde olduğum halde çok zor da olsa zamanla ve emin adımla bırakıp çabalamaya sabretmeye gayretlendim. Sabredenlerle beraber olan ona kendimce koşacağım yola kadar da benimle beraber olacaksa gene daha çok şükretmem demek oluyor her şeyiyle elhamdülillah.
Ne kadar şükretsek az ya hani bunun içinde şükürler olsun rabbim :)
100 de birinin kaçta kaçı bu bilmem ama bu rahmetin sahibinin cemalini görmek, bir de o an şükretmek...
Rahman, Semi ve Mucib olan 🤲
Elhamdülillah Elhamdülillah Elhamdülillah...
··
86 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.