Okuduğum üçüncü Eskiciyan kitabı. İlk ikisi öykülerle bayağı eğlendirmişti. Dokunduğu yerler, espriye döktüğü cümleler kara mizah bir yandan da. Bu kitabı da şiir kitabı oldu okuduklarımdan. Hoş böyle şiirler de olmuyor değil. Gerçi şiir adı altında her şey oluşturulabilir artık sanırım. Alt alta, boşluklu, anlamlı, anlamsız, uyaklı, uyaksız ne gelirse artık. Ama ben ne anlarım şiirden. Neyse. Eskiciyan yine dokunmuş bir sürü şeye. Ve yine Kara Mizah dolu. Yan anlam ya da benzer kelimeler kullanarak daha edepli olayım derdine düşmemiş hiç. Edepli dediğim de çoğunluğun, ülkenin ahlaki kurallarında bulunan edep. Buna da neyse. Güzel güzel yazmış çoğunlukla. Bu yazar okutuyor kendini.
