2022 yılının tüm haraketliliğine rağmen hedefimi aşmış olmamın verdiği tatmin duygusuyla yılı kapatıyorum... Yıla başlarken hedefim günde en az 100 sayfa okumak idi; 1/5 oranında bir fire vermemi iki şehir arasında yaşayışıma, taşınmama, üniversite değiştirmeme, birçok kaçamağa ve iki ay civarı süren okuma felcine verip; Stefan zweig’ın novellalarına teşekkür ediyorum. Onlar olmasaydı rakamsal olarak “kitap sayısı” hedefime ulaşıp kendimi kandırmam daha zor olabilirdi. 2023 yılında okuma hedefimizi sayfa sayısı, kitap adedi yerine kitapların toplam gramajına göre mi belirlesek? Günde en az 100 gram 3. sınıf hamur kağıt okusam yeterli midir sizce? Gerçi onda da şiir kitabı okuyup kendimi kandırırım belki... Düşünceyi, fikri kartonla ciltleyip; metalaştırıp, sayarak tükettiğimiz 2022 yılının son gününden herkese iyi seneler diliyorum. 2023’te kendimize daha dürüst itiraflarda bulunabilmemiz, kendimizi daha iyi eleştirebilmemiz, sorgulayabilmemiz dileğiyle...