Bu güzel ruh aslında hayatımızı nasıl yaşadığımıza iyi bir örnekti. Çoğumuz böyle değil miyiz? Esas sorunu unutmak istiyoruz, görmezden geliyor, sorunun etrafından dolanıyoruz. Sorunumuza bakmaktan ödümüz patlıyor, yaramızı açmaya korkuyoruz. Elbette insan zihni muhteşem bir makine, bizi hayatta tutabilmek için stres veya travma yaratan tüm faktörleri hemen geri plana itiveriyor. Yani bilinçaltına. Biz de onların yüzünden uyuyamıyor, uyuşturmak için ilaçlar alıyoruz. Sağlık sorunumuza sebep olan asıl nedeni öğrenmek yerine yan etkileri daha fazla olan ameliyatlar olmaya dahi razı oluyoruz. Bizi gerçekten acıtan o düşünceye bakmaya dahi katlanamıyoruz. Kafamızı başka yere çeviriyoruz, gözümüzü kapatıyoruz. Karanlıkta bırakıyoruz kendimizi. Durumumuzu ve gerçeğimizi görmezlikten geliyoruz. Bu da aslında özümüzle olan bağlantının kopması demek...
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.