Bu hatim büyük dedem için okundu. Babamın dedesi. Hüseyin ÖZDEMİR. Canımın içi dedeciğim. SENİN şahsında tüm ölmüşlerimizin ruhuna hediye ettik, rabbim kabul eder İnşallah. İnşallah bu hatmimizi iliklerinde hissedersin. İnşallah çok ferahlatıcı olur. İnşallah. Neler yazasım var neler. Her aklıma gelişin kalbimi eziyor. Nasıl keşke diyorum bilsen. Ama işte. Benim o zaman elimden bir şey gelmezdi. Bende muhtaçtım dedeciğim. Yine de düşününce şimdi, sanki 9 yaş büyük bir yaşmış gibi geliyor. Bir şeyler yapabilir miydim diyorum. Bir yılbaşı gecesi biz anca öğrendik gittiğini. Kimse gelip almadı bile bizi okuldan. O benim içimde dert olarak kaldı. Varlığını anlamaya başlamıştık, gittin... Seni hiç bir zaman hakkınca ağırlayabildiğimizi düşünmüyorum şimdi. İçimi rahatlatan tek şey bu dünyadan murat alamayan birinin Allah katında kesinlikle misliyle karşılığını alacağı. Sen inşallah feda ettiğin gençliğinin karşılığını alırsın. İnşallah yatamadığın yataklara karşılık kuş tüyü yataklar rahatlığında yatarsın. Yemediklerine karşılık cennette dilediğini yersin. Ben ne bileceğim senin Allah katında değerini. Çocuk yüreğimle konuşuyorum dede. Çocuk aklımda atlamadığın namazın var. Evde bile kılmazdın. Hiç oturarak kıldığını da görmüş değilim. Ramazanları senin sayende, senin varlığınla sevdik vallahi. Allah annemden razı olsun. Şimdi anlıyorum bazı şeyleri. Sen gelmeden yenmez, sen gitmeden yatılmaz. Onun o çabasını şimdi anlayabiliyorum. Sen köşede oturunca Allah'a yakın hissediyormuş dedeciğim. Ya teravih. Dede ben bu lokumları yiyemiyorum demezdim. Senin beni diğerlerinden ayırman çok hoşuma giderdi. Benim başka dedelerimde vardı. Sen birtaneydin. Hâlâ öylesin. Hep öyle kalacaksın.

Kur'ân-ı Kerîm MeâliFatih Araz · Kur&#039;an Dünyası · 200950 okunma

·

95 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren