(Okul Hatıraları)
Bu kitabı, muallimliği daima adının başında bir şeref tacı gibi taşımaktan zevk duymuş olan ağabeyim Muallim Ahmet Halit Yaşaroğlu’na armağan ediyorum.
Halide Nusret Zorlutuna
Okuyucularımla başbaşa birkaç dakika:
Çocukları pek severim. Hayatta her insanın bir zaafı, bir iptilâsı vardır. Benim tek büyük zaafım da -niçin itiraf etmemeli- çocuk sevgisidir! Ve bu aşk yüzünden ışık çevresinde dönen pervane misâli öğretmenlik mesleğine tutulup kalışım bundandır.
Yalnız sevimli, terbiyeli, zeki ve çalışkan olanları değil, -böylesini herkes sever!- ben sevimsiz, somurtkan, haylaz, hatta aptal çocukları da severim. Bana “öğretmenim!” diyen ses, beni “annem” diye çağıran ses kadar sevgili ve kıymetlidir.
…
Bu kitapta sadece gördüklerimi ve duyduklarımı, -işittiklerimi değil, hissettiklerimi- sunuyorum. O kadar çok sevdiğim “Küçük Dostlarım”ı, daha doğrusu binlerce küçük dostumdan rastgele birkaçını okurlarıma da tanıtmak istedim.
…
Birkaç kırık dökük çizgi, bir avuç gölge… Boyaların parıltılı dilinden yoksun, kara kalem bir çocuk portresi, bir küçük insan kişiliği! Ve çok defa bu kişiliği benim hafızamın köklerine altın çivilerle perçinlemiş olan bir küçük olay.
İşte kitabımda bunları bulacaksınız.
Kitapta yer alan hatıraların bir kısmı “Ayşe” aylık kadın dergisinde neşrolunmuştur.