5 kısa hikayeden oluşan, sabahattin ali'nin yine o buram buram duygu, samimiyet yüklemesiyle etkilenip bir süre kendime gelemediğim şu an bile gözlerimi dolduran bir kitaptır. her hikayesini ayrı ayrı o kadar çok sevdim ki yazarımızın tek küçük bir olayla bu kadar fazla duygu aktarımını nasıl başardığına hala aklım ermiyor. örnek vermek gerekirse bir kuzu sürüsünün köpeğin etrafında toplanması çok naif, duygusal bir ayrıntıydı. o noktada kitaba bakarak donup kalmıştım. okuduğunuzda bana hak vereceğinize eminim. hikayelerin içeriklerinden ise bahsetmek istemiyorum bizzat kendiniz görün isterim o vakit daha manalı olur gibi geliyor.