İnsan, dünyayı nefsinin ihtiyacına, rahatına, özetle keyfine göre görür. Sonra şahsi keyfini başkalarına kanun olarak sunar ve başkalarının da kendisinin gördüğü gibi görmesi için evrensel perspektif ve tarafsız doğru diye görmeye meylettiği ama gerçekte onun nefsine hizmet eden o hususi nazarı hakim kılmaya çalışır.
Sayfa 19Kitabı okuyor
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.