Henüz bir kitabı yeterince inceleme seviyesinde olmadığımı düşünerek yorum yapmak istiyorum. Spoiler Türk edebiyatında Güzide Sabri'nin ismini duyalı çok olmadı. Kitabın konusundan etkilenerek hem bu eseri hem de devamı olan Nedret'i aldım. Bence tam olarak (Evgeny Grinko - Field) ile okunacak kitap. Artık nerede duyarsan duyayım aklıma Fikret ve Nejat'ın kavuşulmaz aşkı gelecek.Melodinin ve kelimelerin tesiri ruhumda dolaşıyor. Eserin en masumu Fikret. Elinde olmadan, henüz evli olduğunu bilmeden onu tedavi eden doktor Nejat'a aşık oluyor. Nejat'da Fikret'e. Fakat Fikret Nejat Bey'in evli olduğunu ve çocuklarının olduğunu öğrenir öğrenmez ayrılıyor. Daha sonra babasının yanına gidiyor ve üvey annesi Fikret'i evlendirmek için babasının aklına girerek ondan çok yaşça büyük Sait Bey ile evlendiriyorlar. Bundan sonrası fazla spoiler olacağı için yazmak istemiyorum. Fakat Nejat neden sevmediği, ilgi duymadığı biri ile evlendi? Çocuk sahibi oldu? Bunları bilmek isterdim.O dönemler hakkında bilgi sahibi değilim henüz bu işler nasıl olurdu bilemiyorum fakat Nejat 'ın nasıl bir hayatı olduğunu , nasıl evlendiğini öğrenmek isterdim. Fakat ne olursa olsun aldatmayı asla haklı çıkarmaz. Şimdi Nejat'a evet üzülüyorum, çok sevdi , çok çekti , aşkına yenik düşüp , dayanamayıp açıklayacak noktaya gelip Fikret tarafından engellendi ama dediğim gibi evliliğin arkasındaki nedeni bilmeden tam anlamıyla Fikret'e üzüldüğüm kadar üzülemiyorum. Diğer bir mesele Sait Bey yaşına rağmen neden genç bir kızla evlendi ve Fikret' in ailesi, saadeti parayla bir tutarak bu kızı neden Sait Bey ile evlendirdi. Her ne kadar bu doğru bir şey olmada da Sait Bey'in saygısı, Fikret'e olan tutumu takdir edilesiydi. Esere herkesin gözünden baktığım zaman ne yapıp edeyim yine de en masumu ve en çok çile çekenin Fikret olduğunu düşünüyorum. Canım Fikret sana ağladım. Yine de Nejat'a ağlamadan edemiyorum, olmuyor. Nejat Fikret'i , Fikret Nejat'ı çok güzel anlamıştı. Güzide Sabri , Fikret in çektiği ıstırabı, çıkmazı , aşkı , olan her şeyi o kadar güzel kelime ve cümleleriyle işlemiş ki... Geç tanıştığım bir yazar olduğu için üzgünüm. Sayfa 74 den bir alıntı yapmak istiyorum. " Siz,"Ümitsiz yaşamaya takati kalmamış bir zavallıyım."dediniz,ben de biliniz ki en ufak bir heyecana bile mukavemet edemeyecek kadar hastayım... Ben hastayım Nejat, hem çok hastayım..." İkisinin de ıstırabı ortada ve ikiside farklı yollardan yorgunluğunu ifade ediyor. Her iki cümlede yorgunluğun ispatı. Bu cümle beni düşündürmüştü. Kimimiz yaşadığımız ümitsizlik içinde artık en ufak bir heyecana dayanamayacak kadar yorgun oluyoruz kimimizin ise artık ümitsiz yaşamaya takati olmuyor. Fikretin ölümüyle beraber son darbeyi son sayfadaki Nejat vurdu ve beni bitirdi. Son cümle ile yorumlamamı bitirmek istiyorum. "Fakat bütün hissi, bütün ruhu Fikret'in mezarına gömülüydü... Ah Fikret, ah Nejat.. Kimsenin saadetinde bir değişiklik olmadan mutlu bir sonunuzun olmasını o kadar çok isterdim ki... Keyifli okumalar dilerim

Ölmüş Bir Kadının Evrak-ı MetrukesiGüzide Sabri Aygün · Can Yayınları · 20212,098 okunma

·

76 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.