Başlıyorum O Halde.
Ocak Ayı Etkinliği.
#191271500
Balçığa ruh bahşedildiğinde başladı cümlelerimizin yankısı. İlk o zamanlar ; kabullenişi, kabul görülmemizi ve reddedilmemizi helak edici bir bilinçle yaşadık. Başlamak tüm çıplaklığı ile gözler önüne serilmişti. Her şey net ve ürkütücü bir o kadar da tamamlayıcı idi. Ne zaman ki insan insana muhtaçlığını hissetti o zaman tüm doğrular bir yanlışa doğru yüz sürmeye başladı. Bu başlamak hali, bizi belirsiz bir yolculuğa sevk ediyordu. Şuursuzluğumuza vesveseler dahil ediliyor ve tek yakınlığına olan uzaklığı işlerken, asla denilen zehri altın tepside sunup tutuşturuyordu elimize. Kainat ağlamaklı, cennet ehli el sallamakta. Uzaklaşırken ; kabustan uyanıp "bu bir rüyaydı" diyemeyecek kadar, gerçeğin karabasanına baktığımızda anlaşmıştık. Asıl kabusun içimize işlediğini, kandırdığını, sonsuz bir ceza gibi yeryüzüne ulaştığımızda anladık. Sanki daha kötüsü olamazmış gibi cezamızı da çekmeye razı kılındık.
Gün gelip bitecek ve affedilmenin şanıyla terk edilecekti bu renkleri nemenem toprakların sessiz, bir o kadarda isyan eden varlığı... Başlayışımıza ihaneti çabuk unutur olduk. Yıllarca süren arayış sonunda çoğaldık/eksildik. Eksikliğin başlaması da başka cezanın ve belkide sonun gelindiği noktada bitecek olan bir günahın ilk temel taşını inşa etmişti. Ve insanlık var olduğu o andan bu yana hep bir eksiklik ile aç gözlülüğün, ihanetin, canına can olanın canını almaya tereddütsüzlüğün, kindarlığın ve susmayan yalancı dillerin esiri olmaya başlamıştı... İlk ruhtan ahir zamana, göz açıp kapayıncaya kadar geçen yaşamlar neleri aldı neleri verdi?!
Nedendir ki doğruyu bulduğumuz anda devamlılığını sağlayamamamız? Cezalıyız ve telafi edecek ilahi gücümüz yok deyişlerimiz? Tüm canlılar arasında düşünme yetisine ve bir o kadar da karar verme özelliğine sahip olmamız bizi neden bu kadar bencil kılıyor. Her başlamanın güzelliği bir kaosla bitmeye yakındı. Kimseler bir geçmişi olduğunu, bugünün bile gelecek olan yarına "geçmiş gebeliği" yaptığını kavrayamıyor ve hiç bitmeyecek bir hırsla devam etmeye ant içiyor gibi... Artık bilmeliyiz ki hiçbir şey bizimle başlamadı. İlk insanı bile uyaran dış etkenler vardı. Tanrının ona emri ve dahi yasakları vardı.
Yeryüzünün ağlamaklı, taşlı, kahverengi,kırmızı, siyah, sert, yumuşak toprakları, bir başlangıca ; ateşte yanacağını bile bile boğun eğmeleri var olan bir sonu simgeliyordu. Unutulmaması gereken en temel öğreti : her nasıl olmuş ve başlamışsa bile "bitecek olan tek şey başlangıçtır."
Yaşam sürdüğüm andan bu yana da, hayatta kılavuzumun sadece bir başlangıç yapmam gerektiğini kavramış olmamdı!..
··
1.552 görüntüleme
Her kelimesine her hecesine anlam yüklenmiş🌸
Aynaya bakmak gibi bir şey oldu bu güzel yazı,ayna bile bizi bu kadar net gösteremezdi eminim. Tecrübene, yüreğinden dökülen her mısranın nakış nakış işlenişine sağlık 🍀 tebrikler....
Cok güçlü bir kaleme sahip olduğunu biliyorum iyi bir başlangıç olmuş kalemine sağlık bizlerede okumak düşer sayın yazarım.. ☺️🍀
Oyyyşşş, yazarlık ne haddime :)) düşünce ve duyguna sağlık seninde teyze kızı. 🤗🤗🍀
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.