Annesinin sesini ilk defa kırk üç yaşındayken duyan Süreyya'nın hikayesi anlatılıyor kitapta.
Nermin Yıldırım'dan okuduğum ilk kitaptı. Roman içinde roman, hikaye içinde hikayelerle ilgisini hiç kaybettirmeyen bir kitaptı benim için. "İnsan neyi görürse onu uygular." ın bir örneğiydi aslında. Altını çizdiğim çok cümle oldu, okurken hüzünlendiğim çok yer oldu. Tavsiye edilir.
Ah Süreyya
