Papini'nin daha önce "Gog" isimli kitabını okumuş ve düşünce tarzına, düşündüğünü ifade ediş biçimine hayran olmuştum. O zaman da bir Nietzsche havası almıştım. Papini bence Nietzsche'nin daha sosyalleşmis hali. Ondan etkilendiği çok açık. İletişime, olaylara, insanlara, sanata, felsefeye, aşka, kadına, doğaya, edebiyata bakışında; kendisinin de bir şekilde ifade ettigi gibi ("ben olması gerektiği gibi olanı severim") biraz narsist, biraz eleştirel, biraz da içe kapanık tarzı var. Kendi gözünden gördüğü onun için vazgeçilmez. Ancak bu narsist bakış açısında sisli bir öğleden sonra kendini hırsa ortaya koyan güneş gibi bir varoluşçuluk seziliyor. İnsan iç dünyasında dönüp duran karmaşayı geceden sonra kaçınılmaz bir şekilde atan şafak misali ortaya koymasıyla şaşırtıcı bir içtenlik sergiliyor. Ben sizin yerinize düşünür, söyler ve acı çekerimin bir başka anlatım biçimi gibi kabul edilebilir Papini'nin ifadeleri. Son arzu öyküsündeki çirkin, hayasız ve zalim karakterin yaptıklarını ifade ediş biçimindeki samimiyet insanlığı büyük zalim ikiyüzlülüğünden kurtaracak kadar yüce. Birinci ve ikinci öyküsündeki kurgu, quantum fiziğini anlatan bir makaledeki kurgu kadar incelikli ve matematiksel. Kendi kendisinin tutuklusu öyküsündeki yalnızlığın anlatımı insana "bu başka türlü anlatılamaz" dedirtecek kadar olağanüstü. Daha bir çok öykü üzerine detaylıca tespitler yapılabilir. Fakat tüm öykülerdeki şiirsel anlatımın mükemmelliğini yazmadan edemem. Okumak lazım bu zatı. İyi okumalar dilerim

Düşsel Konçerto Cilt 1Giovanni Papini · Monokl Yayınları · 2017302 okunma

··

127 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ünal Özüm