Söz / Silvina Ocampo Borges ve eşi Adolfo Bioy Cesares ile ünlü Fantastik Edebiyat Antoloji'sini hazırlayan Arjantinli yazarı hiç tanımıyordum. Daha çok şiir ve çeviri alanında çalışmış ancak, öykü, deneme ve roman da yazmış. Hayatının son yıllarında Alzheimer hastalığından muzdaripmiş, hafıza ile sorunlar yaşıyormuş, önsözde anlatıldığına göre kendini iyi hissettiği zamanlarda daha önce yazdığı ancak basılmayan Söz romanı ile çok uğraşmış. Bu roman da hafıza yapıları ile ilgili. Nasıl yaşlılar ya da Alzheimer hastaları yaşlandıklarında bugüne, düne dair bir şey hatırlamazken çocukluklarını gözünün önünde bir film gibi izleyebiliyorsa, Söz'de de kahraman çocukluğundan itibaren kendinde iz bırakan olayları anlatıyor metin boyunca. Bunu teknik açıdan şahane bir kurguyla yapıyor. Şöyle ki; kahraman bir deniz yolculuğunda kazayla gemiden okyanusa düşüyor, akıntıda yüzerek kurtulmaya çalışırken "çaresizlerin koruyucusu" Azize Rita'ya kurtulursa hayat hikayesini yazacağına dair söz veriyor. Yüzerken yazacağı bu hayat hikayesini düşünüyor, olayları bir bir gözünün önüne getiriyor. Bir yerden sonra ölmemeye de söz veriyor hissi oluşuyor okuyucuda. Çünkü saatlerce yüzse de hala anlattıkları çok canlı. Peki neden teknik olarak çok çarpıcı? Çünkü olayları, hayatına girmiş insanlar aracılığıyla anlatıyor. Her birine bir başlık açıp ( Leandro, İrene, Gabriela gibi karakterlere birden fazla kez açıp, çünkü muhtemelen Gabriela kendisi Irene annesi ve Leandro'da annesinin sevgilisi ve kendisinin de hayran olduğu bir adam) karakterlerini yansıtan, okura içinde bulundukları yaşamı birçok yönüyle gözler önüne seren olayları, bu kahramanların davranışlarını, biraz ruh hallerini, kendilerine verilen tepkileri kronolojik olmayan bir sırayla aktarıp, kahramanın yaşamını bütünüyle oluşturmayı, boşlukları doldurmayı okuyucuya bırakıyor, okuyucuyu boşta bırakmıyor, bir yandan bilinmeyenleri tahmin etmesini, merak ettiklerine dair ipuçları elde etmesini, ardından örtük olan bölümleri inşa etmesini istiyor. Bende böyle oldu en azından. Kahraman, Azize Rita'ya verdiği söz için hazırlanırken bir nevi Halifeyi oyalamaya çalışan Şehrazat'in kimliğine bürünüp ölümü hikayeleriyle kandırmaya çalışıyor. Hikayelerin, daha doğrusu karakterlerin adına açılmış başlıklar bitince, bilinçakışı öne çıktı ve anlatılar bulanıklaştı, ölüm öncesinin ya da Alzheimerın son fazının metaforu gibiydi. Teknik açıdan etkileyici bir kitaptı.

SözSilvina Ocampo · Notos Kitap · 027 okunma

·

73 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Meral Nalbantoğlu