Türk Katunu: "LEKE": LEKE Namus lekesi değil alnımda gördüğünüz, Vurulmuşum, vurulmuş düşmüşüm güpe gündüz. Şakağımdaki kansa, o benim gülüşümdür, Namert sürünmektense, erkekçe ölüşümdür....

Namus lekesi değil alnımda gördüğünüz, Vurulmuşum, vurulmuş düşmüşüm güpe gündüz. Şakağımdaki kansa, o benim gülüşümdür, Namert sürünmektense, erkekçe ölüşümdür. Şaşırmayın, korkmayın, ürkmeyin ey yiğitler, Bakın etrafımızı nasıl sarıyor kızıl itler! Zaten faydası yoktur korkaklığın ecele, Yaşamak hakkın lakin istiklalinle bile İhtirama zaman yok, merasime ne hacet? Size düşen daha çok vazifeler var. Evet… Evet!.. Böyle sürerse bu eşkıya kanunu, Müebbet felakettir milletimin sonu ….. Size selam gönderdi kırk yiğidiyle KÜRŞAD Sizden haber bekliyor yüz milyon; imdat! İmdat! Hala tevekkülde mi kararlısın yoksa? Sükût neyi halleder, yaran oyuk oyuksa? Tevekkül Allah’adır zillete katlanılmaz! Ya hayat, ya ölüm! Bunun ötesi olmaz. Namus lekesi değil alnımdaki bu leke, Asırlardır karşıma çıkmazken tek teke Önümüzde dalkavukluk, meddahlık edenleri, Şimdi iyi tanı, gör neymiş hünerleri… Mütefekkirler echel, realistler yalancı, Hayret! Dünkü yabancı, bugün bu handa hancı… Dağdan bağa inenler, yoluma kül döküyor Benim ayak izlerim taşralı gözüküyor Farkına yeni vardım, suçluymuşum ben meğer Otağımda cellâtlar… Kaçmak!.. Bu neye değer! Ne papyon kravatlı, ne rugan pabuçluyum HALİSANE TÜRK’ÜM BEN, onun için suçluyum. Suçluyum, hainleri gözlerinden tanırım ben. Bir intizar dinlerim şu toprağın kalbinden. O ses der ki: -Ey oğul, yazıklar olsun sana! Mezarımı kirleten, şu mahlûka baksana! Baktım gafiller düşmüş hainlerin peşine Dedim Bozkurtların yurdunda, çakalların isi ne? Fırlamışım yayımdan, ok hedefi mutlaka bulur Son kale, son akında, ancak böyle kurtulur. Namus lekesi değil, kurşun yarasıdır O. Asrin adaletine, bir yüz karasıdır bu! Arz-i endam etsinler… Mütebessim, mutantan. Sonra da sulhseveriz, deyiversinler YALAN Yalandır ne söyleseler, beşeriyyet namına, Hanümanlar yıkılır, bu şerriyet namına. Adi cinayetlerle küllenir asil yara Can yakar, göz yaşarır, alır yürür bu sara Sokaktan okullara, okuldan minareye Bu kıvılcım saçarken bekçiler uyur, niye? Kimdir bu uyanıklar, niçin uyur uyuyan? Beş kıta birbirine dokunur zaman zaman Bayraklar indirilir, paçavralar sallanır İşte bu kızıl itler, bu sayede yallanır. İnsan denmez bir avuç yal için sürünene İnsan denmez sesimden ürküp, dev görünene İnsan denmez iltifat, iltizam edenlere İnsan denmez yenilen ve önde gidenlere İnsan denmez gözyaşı döküp, ter dökmeyene İnsan denmez hedefi görüp diz çökmeyene Ben şüheda nesliyim, başkaya varmaz dilim Belki mağdurum ama asla meyus değilim. Gök bayrak, Albayrağa bir gün çizerken ufuk O büyük kurtuluşa yürürken çoluk çocuk Bu nefes bu bedeni terk edip de gitsede Ruhum at koşturacak, o büyük hengâmede. Namus lekesi değil, artık bilinmeli bu! Asıl leke bellidir, kökten silinmeli bu! Bir isyan cinnet gibi, bir gün ki kâbus gibi Karşımda tomsonlular, Yunan gibi Rus gibi Ey gönüllü bayraktar, ey devşirme dölleri! İleri, biraz daha, biraz daha ileri. İhanet oyununda, peşrev çekenler bu kez Bilsinler ki bu toprak, hainleri hiç sevmez! Bugün sabreyleyenler, bir gün bezecekler Tutup başlarını, taşlarla ezecekler. Atalarımız bize, böyle ferman buyurdu Ey ecdat sevgisiyle taşan kahraman ordu Bu hâkimler veremez, hükmünü bu celsenin Hazır olun Bozkurtlar! Hüküm sırası sizin.

Arif Nihat Asya

53 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Türk Katunu