Irvin Yalom'un diğer eserlerini, Aşkın Celladı ve diğer bir iki kitabı hariç, okudum. Psikoterapi romanlarının henüz ortaya saçılmadığı bir dönemde, gerek psikoterapi, psikiyatri camiasından, gerekse edebiyat çevrelerinden gelen tüm eleştirilere karşın, sınıraşırı geniş okur kitlelerine ulaşmış, sevilmiş, takdir edilmiş, hatta taklit edilmiş bir yazar Irvin Yalom. Hem iyi bir terapist, hem iyi bir romancı olarak ün yapmış. Bu kitaptan da anlıyoruz ki, kitaplarındaki başarısı, tanınırlığı, yeni hasta profilini genişletmiş. Hakkını yemeyelim iyi de bir edebiyatçı, romancı. Romanlarının edebi zevk veren, estetik duyarlık -ortalamada da olsa- taşıyan bir yanı var. Aynı zamanda sürükleyici, okunabilir, zevkli romanlar. Ayrıca Nietzsche Ağladığında'da olduğu gibi Nietzsche'yi hatta Freud'u; Schopenhauer Tedavisi'nde Schopenhauer'ı, Spinoza Problemi'nde Spinoza'yı anlatmış, daha doğrusu bu filozofları ve görüşlerini geniş kitlelere tanıtmıştır. Ayrıca Rollo May gibi varoluşcu terapistleri sıkça anmaktadır. Hatta Rollo May'den danışmanlık almakta olduğunu bu kitabında bahsetmektedir.
Günübirlik Hayatlar, Türkçeye çevrilen en son kitabı sanırım. 10 öyküden oluşuyor. Öyküler, gerçek psikoterapi öyküleri. İsimleri, mekanları, gerçek kimlikleri açığa çıkmayacak şekilde diğer bilgileri değiştirilerek verilmiş. Edebi yönden bakarsak, öykü; terapi açısından bakarsak, iyi bir psikoterapi danışmanlık kitabı. Öykülerde, genelde ölüm korkusu var, sorunlu ilişkiler var, hastalık nedeniyle yalıtılmışlık var, yalnızlık var.... Okumanızı dilerim.
Bundan sonra benim Yalom'dan beklentim bir Kierkegaard romanı yazmak olacaktır.
