Nikolay Vasilyeviç GOGOL’ün (1809-1852) eseri “Ölü Canlar”, 19. yüzyılın büyük romanlarından biridir. Rus edebiyatından romantizmin bilinen kurallarını bırakıp konularını günlük yaşamın içinden almaya başlayan ilk yazar GOGOL’dür. GOGOL, eserinde bir Rus taşra kasabasındaki yaşantıyı ince bir ironiyle yansıtırken yöneticilere getirdiği eleştirilerini de romanın içine ustaca yaymayı bilir. “Ölü Canlar”, bu yüzden yayımlandığı yıllarda bütün eleştirmenleri karşısına alan ve GOGOL’ün iğrenç bir gerçeklikle suçlanmasına neden olan önemli bir eserdir. GOGOL bu romanı Puşkin’in ona ön bilgiler vermesi üzerine yazmıştır. Bir epik roman yazma amacıyla başladığı eserini Dante’nin “İlahi Komedyası”na benzeten GOGOL, sağlığında yayımlayabildiği ilk bölümüyle dünya edebiyatına bir başyapıt bırakmıştır. “Ölü Canlar”, kahramanı Çiçikov’un dolandırıcı kişiliği, onun ilişki kurduğu toprak sahibi ve bürokrat çevresiyle olan ilişkilerini anlatır. GOGOL, eseri hakkında, “Kalemimden öyle canavarlar fırlıyor ki ben de şaşırıyorum. Bunu kim görse korkudan titrer.” demiştir. Açıkçası beğendim eseri. Öyle çok süslü laflar etmeyeceğim. Eser hakkındaki düşüncelerimi direkt olarak belirteceğim. GOGOL’ün farklı bir sempatikliği ve roman içerisinde yazar ve okuyucu arasında direkt iletişim kuran bir üslubu var. Bu üslup, genelde sevmediğim/hoşlanmadığım bir üslup. Ama GOGOL bunu o kadar sempatikçe yapmış ki hoşlanmamak elde değil (en azından bence öyle). Bunların dışında, eserin -özellikle ilk bölümlerde- pek de akıcı olduğunu söyleyemeyeceğim. Olaylar çok yavaş cereyan ediyor. Birçok kişinin eserin başında sıkılıp okumayı bırakacağını düşünüyorum bu nedenden ötürü. Tavsiye etmem.

Ölü CanlarNikolay Gogol · Boyut Yayıncılık · 023,7bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

22 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve ÖZCAN