“ Zengin muhitinde yaşam nasıl da huzur kokuyor. Her birinin yüzünde canlı ifadeler ve farklı anlamlar yüzüyor. Hayvanları bile huzur içinde… Oysa yoksul muhitindeki insanlar için haftanın başı ya da sonu bir anlam ifade etmiyor. Her sabah çileli bir güne uyanmanın verdiği usançla açıyorlar gözlerini. Çoğu çocuklar babalarının yüzünü görmeden uyuyup, uyanıyor. Bu ne rezil bir devrandır ki çocuklar babalarının, babalar çocuklarının yüzüne hasret… içlerinden her kime çarpsa gözlerim, hepsinin yüzünde aynı bıkkınlık, aynı acı, bitkin, kaygı dolu ifadeler ev sahibi gibi oturmuş kalkmak bilmiyor. Sokaklarındaki hayvanlar da tıpkı onlar gibi, tedirgin, ürkek, yaralı…”
··
233 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.