Ölüm iki kişiliktir. Onu hayata bağlayan kişiyi kaybederse soluk alsa da binlerce kez ölür insan. Aslında binlerce kez ölsen de ölüm tek seferliktir. İlk ölümün koparır hayat bağlarını; eskisi gibi gülmezsin, eskisi gibi sevmezsin; sen, eski sen değilsindir. Eski seni kaybeyttikten sonraki bütün ölümler de önemsizdir. Binlerce kez ölürsün ama esas ölüm o ilk olandır. Eğer ilk ölümün biriciğinin ölümüyle olduysa.. Şükrü Erbaş'ın eşinin ölümü üzerine yazdığı şiirler insanı ağlatır. "Tuhaf bir adam oldum Kendimle konuşuyorum evin içinde Biraz da şu koltuğa oturayım, diyorum Perdeleri ne kadar zamanda yıkardın, diyorum Bir gün olsun açık bırakmıyorum yatağımızı El ayak değmeyen yerler nasıl tozlanıyor böyle Merak etme, mutfağı tertemiz ettim Terlikler senin istediğin gibi duruyor Çamaşır ipini silmeden asmıyorum çamaşırı Bir kahve yapayım diyorum İki fincan koyuyorum, süt hazırlıyorum sana Sessizlikten mi nedir Bütün bunları yüksek sesle söylüyorum. İnsan başka nasıl katlanır ölüme, bilmiyorum." "Yastığını koklaya koklaya öğrendim İnsan bir kere ölmüyormuş meğer ..." İnsan ölüme nasıl katlanır, bilemiyorum.

Yaşıyoruz SessizceŞükrü Erbaş · Kırmızı Kedi Yayınevi · 201613bin okunma

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

n