Gerçekten diyorum ki iyi ki bir sürü dunya derdimiz var da boş kalıp şu adamlarin yaptığı gibi olmayan utopyalarin dertlerini yüklenip ince dusuncelerde kıvranıp kendimizi zehirlemiyoruz.Şu 19. Yy romantikligi dramatizeliği beni gerçekten kusturacak artık.İnsanin gerçekten ne kadar sorunu olursa o kadar kendisinden uzak kalıp odağını kendisi yapmıyor.Bu bir yere kadar doğru tabi. Bu insanlar dünyanın merkezine kendilerini koyup her şeyi yönetmeye çalışıyor.Bizse önce bir düzen oturtup sonra kendimizi merkeze koyuyoruz.Ve bence bizimki doğru.Dorian kadar kendime odaklı olmayi hiç istemem doğrusu.Ben bugüne kadar hep kendimi disladigimi ve kendimi arka plana attığım için problem yaşadığımi düşündüm.Ama dorianin haline bakınca benim halim ondan çok daha iyi geldi gözüme.Şükrediyorum şu an.Kendime de teşekkür ederim. Hayatımı ve kendimi iyi idare edebildiğim ve Harry gibi insanları hayatıma almadıım icin. Hele Harry...Tüm kötülükler ondan doğdu. Herkesi zehirledi ve o kadar masum ki...Harry gibi her şey hakkında bilgisi olan,her şeyi yonetebilecegini sanan manipüle ederken bu kadar profesyonel olan iyyy... hayatımızdan uzak dursun bu türler.İyiki okudum diyorum ama beğenmedim.

Dorian Gray'in PortresiOscar Wilde · Vakıfbank Kültür Yayınları · 201973,9bin okunma

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

nursena