'İstifade'de öne çıkan, maddî ve cismanî açıdan 'faydalanma'dır. 'İstifâza' yani feyzlenme ise, manevî ve ruhanî boyutun öne çıktığı bir faydalanmayı ifade eder. Risale-i Nur'da verilen güzel bir örneğini hatırlarsak, padişahın sunduğu bir elmayı 'elma' olarak yiyen bir adam ondan lezzet alır. Ama aynı elmayı 'padişahın sunduğu elma' olarak eline alan, daha yemeden, diğer adamdan bin kat fazla lezzete ulaşır- çünkü, bu elma sultanın ona hususî iltifatının nişanesidir. İlk adam elmadan yalnız 'istifade' eder. İkincisi ise, 'istifâza' etmektedir. İlk adamın elmadan aldığı gıda dile, damağa, mideye, kılcal damarlar aracılığıyla kana... derken, maddî vücuduna münhasırdır. Ama ikinci adam, üzerindeki sanatı, kudreti, ikramı ve ihsanı tefekkür ettiği aynı elmadan kalbi, ruhu, latifeleri, duyguları ve aklıyla da gıdalanır.
Sayfa 117Kitabı okudu
·
20 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.