Merhabalar kıymetli okurlar... Kitabın içeriğiyle ilgili çok güzel incelemeler yazılmış. Ben kitabın bende uyandırdığı duygulardan bahsetmek istiyorum. Doğayı her haliyle (en çok ilkbahar) seven biri olarak kitabın kapağına bayıldım. İnsanın da sonbaharı, ilkbaharı oluyor. Önemli olan yapraklarımızı döktüğümüzde zorluklarla sınanırken ve sınandıktan sonraki yenilenme halimizde nasıl olduğumuz. Yıpratıcı süreçlerden geçebiliyoruz insan olarak. Özellikle böyle zamanlarda insan kalabilmeyi, insanlığımızı yitirmemeyi diliyorum. Her birimiz yaşam mücadelesi veriyoruz. Bu mücadeleyi güzelliklerle doldurmak için çabalıyoruz ve emek veriyoruz. Yaşam mücadelemiz zorsa bile başkalarını suçlamadan mücadelemizi vermeye çalışmalıyız. Bu yaşamı bir defa yaşayacağız onu da heba etmeyelim. Yaşamızın baş karakteri kendimiz olalım. Kendimizi tanımak, başka birini tanımak imkansız mı? Kitabın son sayfasında şöyle bir cümle yer alıyor "başka birini tanımanın imkansızlığını. Yani, anlamanın ve anlaşılmanın imkansızlığını.". Bu soruya iki şekilde de cevap verilebilir düşüncesindeyim. Bir insan kendini tanıdığı sürece insanlığı da tanıyabilir diyor Doğan Cüceloğlu hoca. Ben de bu görüşteyim. Sağlıklı yaşam ve sağlıklı ilişkiler için önce kendimizi tanımalıyız. Kitapta utanç, korku, mutluluk, koşulsuz güven, hayır diyememe, kaygı, başkalarını memnun etme ihtiyacı, tüm dünyanın bizim etrafımızda dönüp dönmediği ya da tersi dünyadan kopukluk gibi bazı duygulardan bahsediliyor. Bu sorunlu duyguları biz de hayatımızda yaşıyoruz. Bunları yaşamamızın en önemli nedeninin kendimiz olamamaktan kaynaklandığını düşünüyorum. Bu kitapta da kendini dış dünyadan, insanlardan gizlemek zorunda hisseden bir karakter mevcut. İnsanın kendini gizlemesi, gizlemek zorunda hissetmesi dehşet verici bir durum. Hangimiz bu duruma maruz kalmıyoruz ki. Hepimiz biriciğiz ve bunu hissetmek istiyoruz. Başkalarının da bunu hissettirmesini istiyoruz. Kendimiz olmak istiyoruz. Yargılanmadan, özgürce kendimiz olmak... İnsanız. Sevmek için konuşmak için insanlara muhtacız. İnsanlardan kopamayacağımız için onlarla yaşamayı öğrenmeliyiz. "Mutlu muyum" diye soruluyor kitapta. Birçoğumuz mutsuzluktan yakınırız. Mutsuz muyuz gerçekten? Her an mı? Hiçbir insan her an mutlu olmayacağı gibi her an mutsuz da olmaz. Zorluklarla, güzelliklerle mücadeleye devam... Yaşam mücadelesine... Kendimiz olma mücadelesine... İyi okumalar dilerim.

İnsanlığımı YitirirkenOsamu Dazai · İthaki Yayınları · 202333,3bin okunma

·

25 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.