Rousseau içini dökmüş resmen, itiraflar, itiraflar... Bültenine göre de yarı otobiyografik. Ama şunu iyi anladım insanlar Rousseau'nun pişmanlığı olmuş. Öyle değil midir zaten, bir insana bir kere iyilik yaparsın sonrasında yükümlülükmüş gibi külfetli hale gelir. İnsan takar kancayı...
İnsanlardan uzaklaşmak ise iç huzuru sağlar. O da bunu yapmış uzaklaşmış kalabalıklardan.
Neticede kitap beklediğim gibi çıkmadı. Öykü beklemiştim... Adam hislerini paylaşmış iyi hoş ama beklentiye girmesem iyi olurmuş. Kitabı tavsiye etmem, bu onun kötü olduğu anlamına gelmez fakat benim gibi öykü bekleyenleri sıkabilir.
